"La faroj, kiujn mi faras en la nomo de mia Patro, atestas pri mi." - Jesuo (Johano, 10:25)
Ĝi estas vulgara la intereso de la komuna homo, rilate al la familiaj tradicioj kaj al la teraj institucioj, kiuj oni estas alligita, nominale, ekzaltiĝe en la kondiĉaj titoloj, kiuj identigas sia personeco.
Tamen, en la vera vivo, neniu estaĵo estas konata per similaj procesoj. Ĉiu Spirito alportas kun si la vivan historion de siaj faroj, kaj nur la faritaj laboroj elmitas la valoron aŭ malvaloron de ĉiu.
Kun la propozicio, ni ne volas aserti, ke la vorto estas senigita de siaj nekontesteblaj avantaĝoj; tamen, estas necese kompreniĝi, ke la verbo estas ankaŭ profunda potencialo ricevita de Senfina Boneco, kiel dia rimedo, fariĝante esenca por scii, kio ni estas faranta kun ĉi tiu dono de la Eterna Sinjoro.
La aserto de Jesuo, en ĉi tiu aparta, kovriĝas de nepereonta beleco.
Kio ni dirus de Savanto, kiu estis establita reguloj por la Homaro, sen partopreniĝi la malfacilaĵoj kaj la malhelpoj?
La Kristo komencis la dian mision inter la homoj de la kampo, vivis inter koleraj doktoroj kaj ribelemaj pekuloj, aliĝis al la malsanaj kaj afliktitaj, manĝis la duran panon de la humila fiŝistoj kaj finis la sankta tasko inter du ŝtelistoj.
Kion plu vi volas? Se vi atendas facilan vivon kaj evidentecajn situaciojn en la mondo, memoru de la Majstron, kaj pensu iom.
Ekstraktita el Ĉapitro 3 de "Pão Nosso (Nia Pano)" - Chico Xavier (de la Spirito Emmanuel)
No comments:
Post a Comment