"Fine, fratoj, kio ajn estas vera, kio ajn honesta, kio ajn justa, kio ajn ĉasta, kio ajn ŝatinda, kio ajn bonfama; se estas ia virto, se estas ia laŭdo, tion pripensu." - Paŭlo (Filipianoj, 4:8)
Ĉiuj homaj faroj estas la rezulto de la penso de kreitoj. La malbono kaj la bono, la malbela kaj la bela vivis, antaŭ ĉio, en la mensa fonto, kiu produktis ilin, en la senĉesaj movadoj de la vivo.
La Evangelio konkretigas la donaceman vojiron por ke la menso de la homo renoviĝas en la vojoj de supera spiriteco, proklamante la bezonon por tia transformo, al la pli altaj planoj. Ne estos nur kun la intelektaj belecoj de la Filozofio, ke la disĉiplo komencos sian penadojn en tiaj realigadoj. Renovigi pensojn ne estas tiel facila kiel ŝajnas unuavide. Postulas multe kapablon de rezigno kaj profundan superregadon de si mem, kvalitoj, kiuj la homo ne povas atingi sen laboro kaj kora ofero.
Tial multaj servistoj modifas verbajn esprimojn, juĝante ke ili reformis pensojn. Tamen, en la momento de memori, per la ripeto de la cirkonstancoj, la reaĉetantajn provaĵojn, ili trovas, denove, similajn perturbojn, ĉar la obstakloj kaj la ombroj restas en la menso, kiel kaŝitaj fantomoj.
Pensi estas krei. La realeco de ĉi tiu kreado povas ne manifesti sin, subite, en la kampo de efemeraj efektoj, sed la objekto formita de mensa povo vivas en la intima mondo, postulante specialajn zorgojn por la penado de kontinueco aŭ estingo.
La konsilo de Paŭlo al la filipianoj prezentas sublima enhavo.
La disĉiploj, kiuj povas kompreni ĝin la profunda esenco, serĉante vidi la veran, honestan, justan, ĉastan kaj ŝatindan flankon de ĉiuj aferoj, kulturante ĝin, ĉiutage, trovos la dian ekvacion.
Ekstraktita el Ĉapitro 15 de "Pão Nosso (Nia Pano)" - Chico Xavier (de la Spirito Emmanuel)
No comments:
Post a Comment