NEKONSTANTULOJ

"Ĉar la dubanto similas ondon de la maro, ventopelatan kaj skuatan." (Jakobo, 1:6)

Sendube ekzistas sciencan kaj filozofian dubon en la mondo, kiu, lokiĝita en lojalaj koroj, estas grandvalora stimulo al la posedo de grandaj kaj altaj konvinkoj; tamen, Jakobo aludas tie al la nekonstanteco de la homo, kiu, serĉante ricevi la diajn beneficojn, en la sfero de partikularaj profitoj, ofte persekutas diversajn situaciojn en la kampo de intelekta esploro sen iu ajn celo de fidi en la substancaj valoroj de la vivo.

Kiu zorgas pri transpasi plurajn pordojn, en samtempa movado, finas sen transiri neniun pordon.

La ventanimeco nocas la kreitojn en ĉiuj vojoj, speciale en la pozicioj de laboro, en la malsanoj de la korpo kaj en la amesprimaj rilatoj.

Por ke iu prijuĝas prave, rilate al determinita sperto, ĝi devas numeri kiom da jaroj ĝi pasis ene tiun sperton, vivante siajn aspektojn.

Ni bezonas, super ĉio, fidi sincere en la Saĝo kaj Boneco de la Plejalta, komprenante ke estas nepre necesa persisti kun iu aŭ ia kaŭzo, kiu nin helpu kaj konstruu.

La nekonstantuloj restas figuritaj en la ondo de la maro, ventopelatan kaj skuatan el unu loko al la alia.

Kiam vi servos aŭ kiam vi atendos la benoj de la Ĉielo, ne lasu vin konduki per la malsaniga timeto. La Patro havas sennombrajn instrumentojn por administri la bonon kaj Li estas ĉiam la sama Patra Sinjoro, per ĉiuj ili. La donaĵo venos, sed tio dependas de vi, de la maniero per kiu vi procedas en la konstrua lukto, persistante aŭ ne en la konfido, sen kiu la Dia Potenco trovas naturajn obstaklojn por esprimi sin en via vojo.

Ekstraktita el Ĉapitro 22 de "Pão Nosso (Nia Pano)" - Chico Xavier (de la Spirito Emmanuel)