"Kaj perfektigite, li fariĝis la fonto de eterna savo al ĉiuj al li obeantaj." - Paŭlo (Hebreoj, 5:9)
Ĉiu kreito obeas al iu aŭ io.
Neniu restas sen celo.
La propra ribelo estas submetita de la korektantaj fortoj de la vivo.
La homo obeas je la tuta tempo. Tamen, se ĝi ankoraŭ ne povis difini la propran cedon per konstruanta virto, estas ke, ne malofte, obeas, unue, al la malaltaj impulsoj de la naturo, rezistante al la servo de memlevado.
Preskaŭ ĉiam ĝi transformas la obeon, kiu savas ĝin, en sklaveco, kiu kondamnas ĝin. La Sinjoro establis la gradojn de la vojo, kreis la leĝo de la propra penado, en la akiro de la superegaj valoroj de la vivo, kaj determinis ke la homo akceptus lin la intencoj por esti vere libera, sed la kreito preferis obei al sia kondiĉo de malsupereco kaj organizis la areston. La disĉiplo bezonas ekzameni atente la kampon en kiu ĝi plivastigas la propran taskon.
Al kiu vi obeas? Eble, vi atendas, unue, al la homaj vanecoj aŭ la aliaj opinioj, antaŭ observi la konsilon de la Dia Majstro?
Estas justa ĉiam pripensi, pri tio, ĉar nur kiam ni obeas, en ĉiuj, al la vivaj instruoj de Jesuo, ni povas rompi la sklavecon de la mondo favore al la eterna liberigado.
Ekstraktita el Ĉapitro 16 de "Pão Nosso (Nia Pano)" - Chico Xavier (de la Spirito Emmanuel)
No comments:
Post a Comment