"Kio estas inter mi kaj vi, ho Jesuo, Filo de Dio Plejalta? Mi petas vin, ne turmento min." - (Luko, 8:28)
La okazo de la perturbita Spirito, kiu sentis la alproksimiĝon de Jesuo, ricevante lian ĉeeston kun furiozaj demandoj, prezentas multajn studintajn aspektojn.
La fakto de petegi al la Dia Majstro, ke li ne ĝin turmentis postulas multe da atento de la sinceraj disĉiploj.
Kiu povos supozi la Kriston kapabla por trudi turmentojn al iu ajn? Kaj, en tiu ĉi kazo, estis malklera kaj perversa estulo, kiu, en siaj intimaj frenezaĵoj, jam multe suferis per si mem. La proksimeco de la Majstro, tamen, alportis al ĝi sufiĉan helecon por rigardadi la turmenton de la propra konscienco, enkotigita ĉe marĉo de krimoj kaj mallumaj malfideliĝoj. La lumo punis al ĝi siajn internajn mallumojn kaj malkaŝis al ĝi sian doloran kaj kompatindan nudecon.
La bildo estas tre signifa por tiuj ajn, kiuj forkuras el la religiaj veroj de la vivo, enfakigante al ĝi la enhavon kiel amara eliksiro de angoro kaj sufero. Tiuj ĉi indiferentaj kaj petolemaj Spiritoj ofte asertas, ke la servoj de la fido inundas la vojon de larmoj, nebuligante la koron.
Tiuj asertoj, tamen, denuncas ilin. En pli granda aŭ malpli granda skalo, ili estas kunuloj de la malfeliĉa frato, kiu akuzis Jesuon pri peranto de turmentoj.
Ekstraktita el Ĉapitro 19 de "Pão Nosso (Nia Pano)" - Chico Xavier (de la Spirito Emmanuel)
No comments:
Post a Comment